Najistotniejsze dla dermatologów jest wczesne rozpoznawanie i leczenie nowotworów złośliwych.
W każdym przypadku diagnostyka opiera się na badaniu klinicznym, dermoskopii i wyniku badania histopatologicznego.

Do najważniejszych nowotworów złośliwych skóry należą:

• czerniak
• rak podstawnokomórkowy
• rak kolczystokomórkowy
• rak neuroendokrynny skóry

W przypadku podejrzenia czerniaka jedyną metodą leczenia jest usunięcie chirurgiczne. Takich zmian nie usuwa się laserowo, kriochirurgią lub innymi metodami niechirurgicznymi.
W przypadku pozostałych nowotworów skóry lekarz indywidualnie podejmuje decyzje o metodzie leczenia w zależności od rodzaju nowotworu, jego lokalizacji i innych uwarunkowań.
Nasz gabinet ma dobre zaplecze dermatochirurgiczne i specjalistów z doświadczeniem w usuwaniu nowotworowych i nienowotworowych zmian skórnych.
Dermatochirurgią zajmują się głównie: dr n. med. Olga Warszawik-Hendzel, dr n. med. Marta Sar-Pomian.

Specjalizujemy się również w leczeniu rogowacenia słonecznego, które jest najczęstszym stanem przedrakowym poprzedzającym wystąpienie nowotworów skóry.

Przed okresem letnim doradzimy jakie i jak używać kremy z filrami przeciwsłonecznymi, aby zmniejszyć ryzyko zachorowania na stany przedrakowe i nowotwory skóry. Po okresie letnim (i przez cały rok) przeprowadzamy profilaktyczne badania dermoskopowe, żeby wykluczyć wczesne formy nowotworów skóry.

Diagnostyką niezabiegową (szczególnie dermoskopią) i profilaktyką nowotworów skóry zajmują się wszyscy lekarze gabinetu.

ŁYSIENIE (“NADMIERNE WYPADANIE WŁOSÓW”).

Nasz Gabinet specjalizuje się w diagnozowaniu i leczeniu chorób przebiegających z łysieniem, takich jak

• łysienie androgenowe
• łysienie plackowate,
• liszaj płaski mieszkowy
• łysienie czołowe bliznowaciejące
• dissecting  cellulitis
• folliculitis decalvans
• toczeń rumieniowaty ogniskowy
• łysienie u dzieci
• i wiele innych

Lekarze naszego Gabinetu  są autorami wielu książek i publikacji na temat chorób włosów, w tym polskich i międzynarodowych rekomendacji diagnostycznych i terapeutycznych. Przygotowany przez nas „Atlas of Trichoscopy” należy do najczęściej kupowanych książek medycznych na świecie, a prowadzony przez prof. Lidię Rudnicką kanał youtube na temat włosów cieszy się zainteresowaniem w Polsce i za granicą.

O WŁOSACH

Każdy włos rośnie na głowie przez kilka lat, po czym wypada i jest zastępowany nowy włos, który wyrasta z tego samego mieszka włosowego. U zdrowego człowieka wypada codziennie około 100 włosów. Jeśli włosów wypada znacząco więcej lub jeśli nie odrastają prawidłowo, mówi się o nadmiernym wypadaniu włosów lub można użyć medycznego określenia “łysienie” (nie oznacza to, że człowiek “wyłysieje” w potocznym tego słowa znaczeniu). Przyczyn takiego stanu może być bardzo dużo, w tym:

• choroby wrodzone
• krótkotrwałe działanie czynnika uszkadzającego włosy (na przykład niektóre leki, stres, choroby przebiegające z gorączką, zabiegi w znieczuleniu ogólnym)
• długotrwałe działanie czynników szkodliwych dla włosów związane z przewlekłymi chorobami narządów wewnętrznych lub chorobami układu endokrynnego (hormonalnego)
• długotrwałe niedobory wynikające z nieprawidłowej diety lub zaburzeń wchłaniania
• choroby skóry przebiegające z nadmiernym wypadaniem włosów
• choroby włosów i skóry głowy

Na ustalenie przyczyny nadmiernego wypadania włosów składa się zazwyczaj:

• wywiad lekarski (informacja na temat przebiegu wypadania włosów i przebytych chorób)
• badania laboratoryjne krwi (ustalane przez lekarza po uzyskaniu powyższych informacji)
• trichogram (mikroskopowe badanie korzeni włosów)
• trichoskopia (komputerowe badanie włosów i powierzchni skóry głowy)
• badanie histopatologiczne (potrzebne jest bardzo rzadko; polega na pobraniu w znieczuleniu miejscowym wycinka skóry głowy o wielkości ok. 2×2 mm i badaniu pod mikroskopem przekroju skóry po zastosowaniu odpowiednich barwień)

Należy podkreślić, że żadne pojedyncze badanie nie jest wystarczające do uzyskania pełnego obrazu stanu włosów. Szczególnie dotyczy to trichogramu i trichoskopii, które oceniają różne części włosa i nawzajem się uzupełniają.

TRICHOGRAM

Jest to metoda diagnostyczna polegające na pobraniu włosów ze skóry owłosionej głowy i badaniu pod mikroskopem stanu ich korzeni. Badanie daje informacje na temat aktywności (dynamiki) choroby i szybkości oraz typu wypadania włosów, a także pozwala na wykluczenie niektórych przyczyn nadmiernego wypadania włosów. Trichogram wykonuje się nie tylko w celach diagnostycznych ale również można to badanie wykorzystać do oceny czy nastąpiła poprawa od poprzedniego badania (na przykład po zastosowanym leczeniu). Sugeruje się aby odstęp między kolejnymi badaniami był nie krótszy niż kilka miesięcy, gdyż częstsze badanie zazwyczaj nie wnosi istotnych informacji przydatnych do podejmowania decyzji o leczeniu. Badanie powinno wykonywać się nie wcześniej niż około 3 dni po ostatnim myciu włosów. Aby ułatwić pacjentom często myjącym włosy odpowiednie przygotowanie, oferujemy możliwość wykonania badań w soboty. W przypadku badania w sobotę, włosy nie powinny być myte nie później niż w środę wieczorem. Trichogramy w naszym gabinecie wykonuje dr hab. n. med. Adriana Rakowska, dr n. med. Olga Warszawik-Hendzel, dr n. med. Marta Kurzeja oraz dr n. med. Anna Waśkiel.

TRICHOSKOPIA

Trichoskopia jest badaniem całkowicie nieinwazyjnym. Polega na komputerowym badaniu włosów i powierzchni skóry głowy. Daje między innymi informację na temat stanu mieszków włosowych i łodyg włosów. Badanie jest szczególnie przydatne w diagnozowaniu niektórych chorób włosów (na przykład łysienie androgenowe kobiet, nietypowe łysienie plackowate lub niektóre choroby wrodzone) oraz do monitorowania postępu choroby lub efektów leczenia. Metoda może być również wykorzystana w celu ustalenia rozpoznania niektórych przyczyn nieprawidłowego wzrostu włosów u dzieci (na przykład zespół Nethertona lub monilethrix). Trichoskopia jest niebolesna więc jest dobrze znoszona przez większość dzieci. Badanie nie wymaga żadnego szczególnego przygotowania włosów. Trichoskopię w naszym gabinecie wykonuje dr hab. n. med. Adriana Rakowska, dr n. med. Olga Warszawik-Hendzel, dr n. med. Marta Kurzeja oraz dr hab. med. Anna Waśkiel.

Łojotokowe zapalenie skóry jest przewlekłą chorobą zapalną o niejasnej przyczynie. Prawdopodobnie związana częściowo z predyspozycją genetyczną i z reakcją zapalna na grzyby Malassezia.Zmiany zapalne najczęściej występują na skórze głowy (często interpretowane jako „łupież” lub łuszczyca). Mogą występować na twarzy (szczególnie okoliza brwi lub policzki). U mężczyzn mogą występować zmiany zapalne na skórze klatki piersiowej. Leczenie jest przewlekłe i zazwyczaj korzystne jest stosowanie odpowiednich preparatów profilaktycznie w okresie remisji.

ŁUPIEŻ

Łagodną postacią łojotokowego zapalenia skóry jet łupież.

Zarówno łupież, jak i inne choroby zapalne skóry głowy przebiegające ze złuszczaniem sie naskórka wymagają odpowiedniej diagnostyki i potwierdzenia rozpoznania przed rozpoczęciem leczenia

Grzybica wynika z zakażenia grzybami chorobotwórczymi i może mieć różne objawy.

Dermatolodzy zajmują się rozpoznawaniem i leczeniem między innymi takich chorób jak:

• grzybica stóp
• grzybica paznokci
• grzybica rąk
• grzybica pachwin
• grzybica skóry gładkiej
• grzybica skóry głowy
• grzybica stóp
• łupież pstry

Diagnostyka grzybicy opiera się na badaniu klinicznym, które w niektórych przypadkach jest wystarczające. Do badań dodatkowych należy badanie mikologicznym (czas oczekiwania na wynik to kilka tygodni) oraz niekiedy wycinek (biopsja) do badania histopatologicznego, a w przypadku podejrzenia grzybicy skóry głowy wykonujemy trichoskopię.

Dermoskopia (dermatoskopia) jest mikroskopowym badaniem skóry, które jest niebolesne, nieinwazyjne i nie wymaga pobierania wycinków. Uważa się, że jest to badanie pośrednie między normalnym badaniem klinicznym a histopatologiczną oceną wycinków skóry.

Dermoskopia daje możliwość oglądania skóry w powiększeniu dziesięcio- do kilkudziesięciokrotnym i w oświetleniu, które pozwala na uwidocznienie głębszych struktur naskórka.

Dermoskopia jest powszechnie stosowana do oceny znamion barwnikowych, powszechnie nazywanych pieprzykami. Ta metoda zwiększa możliwość rozpoznania czerniaka na bardzo wczesnym etapie rozwoju, wtedy, gdy można ten nowotwór łatwo wyleczyć. Ponadto dermoskopia ułatwia odróżnienie czerniaka od innych, niegroźnych zmian na skórze.

Coraz szerzej stosowana jest w dermatologii dermoskopia komputerowa (wideodermoskopia). Ta metoda ma dodatkową zaletę polegającą na uwidocznieniu badanego fragmentu skóry na ekranie komputera i możliwość zapisania tego obrazu w formie elektronicznej. Ma to szczególne znaczenie w badaniu osób, które mają dużo znamion barwnikowych. Podczas badań kontrolnych przeprowadzanych jeden raz w roku istnieje możliwość porównania wyglądu każdego znamienia do jego wyglądu w poprzednich latach. Jeśli znamię się powiększa lub zmienia, podejmuje się czasami decyzje o jego profilaktycznym usunięciu. Dlatego wideodermoskopię zawsze warto przeprowadzać w tym samym gabinecie dermatologicznym, aby istniała możliwość porównania znamion do tych, które są już w bazie danych. Warto też zapytać lekarza, czy zapisuje znamiona w bazie danych. Samo uwidocznienie znamienia na ekranie komputera nie jest równoznaczne z tym, że zostało ono skatalogowane i zapisane.

Dermoskopia daje ok. 95% szansy na to, że mały, rozwijający się czerniak zostanie wcześnie wykryty. Zawsze mogą pojawić się na skórze zmiany, które nie spełniają w dermoskopii wszystkich kryteriów czerniaka, ale z powodu niektórych cech charakterystycznych dla czerniaka budzą niepokój. Takie znamiona zawsze profilaktycznie się usuwa.

W ostatnich latach dermoskopia stała się metodą diagnostyczną bardzo szeroko stosowaną również w innych dziedzinach dermatologii. Daje nie tylko możliwość badania znamion barwnikowych i wczesnego wykrywania czerniaka, ale również oglądania prawie wszystkich innych zmian na skórze. Szczególnie, metoda ta może być wykorzystana do badań kapilaroskopii (badanie naczyń krwionośnych wału paznokciowego) u osób z podejrzeniem choroby Raynauda, sklerodermii lub zapalenia skórno – mięśniowego. Dermoskopia może też być stosowana do oglądania mieszków włosowych, a w badaniu wideodermoskopowym można zmierzyć średnicę włosów, co jest wykorzystywane w niektórych przypadkach problemów diagnostycznych dotyczących chorób włosów.

Choroby paznokci mogą być niezależnym problemem medycznym, niezwiązanym z innymi objawami. Przykładem takiej choroby jest grzybica paznokci.

Grzybica paznokci zazwyczaj dotyczy paznokci stóp ale może występować również w obrębie paznokci rąk. Paznokcie zmieniają kolor, stają się zgrubiałe i kruche. Leczenie polega na stosowaniu ogólnych leków przeciwgrzybiczych. Zmiany ustępują powoli, zazwyczaj z taką szybkością z jaką rosną paznokcie, czyli ok. 1 mm/miesiąc.
Podobne objawy mogą występować w łuszczycy paznokci. W takich przypadkach często towarzyszą zmianom łuszczycowym na skórze. Zazwyczaj w leczeniu stosuje się leki ogólne w tabletkach lub zastrzykach.

Inną częstą chorobą paznokci jest liszaj płaski. W tej chorobie najczęściej występują podłużne bruzdy w obrębie płytek paznokciowych. Mogą temu towarzyszyć również inne objawy liszaja płaskiego.

W chorobach paznokci, w tym chirurgii paznokci specjalizuje się dr n. med. Marta Sar-Pomian.
Pani doktor Marta Sar-Pomian wykonuje również biopsje diagnostyczne zmian paznokciowych oraz dermoskopię paznokci.

KONSULTACJA DERMATOLOGICZNA DOROSŁYCH (CENA ZA WIZYTĘ)*

ZABIEGI

BADANIA

ZABIEGI Z MEDYCYNY ESTETYCZNEJ

*Cennik obowiązuje od 12 lutego 2024

Bielactwo, polega na powstawianiu na skórze „białych” plam pozbawionych barwnika. Na bielactwo choruje około 1-2% populacji. Najczęściej pierwsze białe plamy pojawiają się pomiędzy 10 a 30 rokiem życia, ale na bielactwo też mogą chorować dzieci.

Przyczyna powstawania tej choroby nie jest znana. Pewne znaczenie może mieć predyspozycja genetyczna, ale najczęściej ani rodzice ani dzieci osób z bielactwem nie mają żadnych objawów choroby.

Do powstawania „białych”, odbarwionych, plam dochodzi gdy organizm niszczy komórki odpowiedzialne za produkcję melaniny, czyli brązowego barwnika skóry. Bezpośrednio odpowiedzialne za niszczenie tych komórek (tzw. melanocytów) są komórki układu odpornościowego, który w normalnych warunkach jest odpowiedzialny za ochronę organizmu przed bakteriami, wirusami i innymi drobnoustrojami. W bielactwie układ odpornościowy błędnie rozpoznaje melanocyty w skórze jako szkodliwe dla organizmu i sukcesywnie je niszczy. U części osób skóra odbudowuje melanocyty w białych miejscach skóry po odpowiednim leczeniu.

W zależności od nasilenia procesu chorobowego bielactwo może objawiać się tylko przejściowym występowaniem na skórze jednej lub kilku plamek, natomiast w skrajnych przypadkach może nawet dojść do odbarwienia całej skóry.

Najczęściej białe plamy powstają na twarzy, szyi, przedramionach, nadgarstkach i rękach, w okolicy pach oraz narządów płciowych. Zmiany mogą też wystąpić w obrębie owłosionej skóry głowy. Odbarwienia dotyczą wtedy również włosów (białoszare kosmyki), brwi i rzęs.

Bielactwo rozpoczyna się pojawieniem niewielkich ognisk odbarwionej skóry, które ulegają stopniowemu powiększeniu. Białe plamy są bardziej wrażliwe na słoneczne promieniowanie ultrafioletowe i łatwiej ulegają oparzeniu. Nie oznacza to jednak, że osoby chorujące na bielactwo powinny całkowicie rezygnować z kontaktu ze słońcem. Przeciwnie, niewielka i ostrożna ekspozycja na słońce mogłaby wspomóc nieco leczenie. Lampy emitujące promienie ultrafioletowe (UVA) są nawet używane w leczeniu bielactwa.

Do innych metod leczenia bielactwa należą kremy i maści o działaniu immunomodulującym, a w niektórych wypadkach stosuje się odpowiednie tabletki. W każdym przypadku decyzja o metodzie leczenia zależy od szczegółowej analizy przebiegu choroby, nasilenia zmian i wyników badań dodatkowych.

Ponad 2400 lat temu Hipokrates opisał po raz pierwszy nasilone owrzodzenia jamy ustnej i nazwał je „aphthae”, co w języku greckim oznacza „zapalić” lub „rozniecić ogień”. To określenie odnosiło się do dolegliwości, jakie towarzyszą aftom. Co trzeci człowiek przynajmniej raz w życiu ma aftę. Pojedyncza afta goi się w ciągu kilku dni i nie pozostawia żadnych śladów. Zdarza się nawet, że mija niezauważona. Afty stają się powodem do wizyty u dermatologa, gdy jest ich kilka lub kilkanaście, albo w przypadku tzw. aftozy nawrotowej, czyli wtedy, gdy po zagojeniu się jednych aft na śluzówce pojawiają się następne.

Przyczyn sprzyjających aftozie nawrotowej może być wiele, w tym urazy mechaniczne, stresy, niektóre pokarmy, infekcje i inne choroby. Niekiedy, mimo dokładnych badań, nie udaje się tych przyczyn ustalić. Na pewno ważną rolę w zachorowaniu na aftozę nawrotową odgrywają czynniki genetyczne i predyspozycja rodzinna. Około 30% osób z aftozą nawrotową ma w rodzinie osobę z tą samą chorobą, a występowanie aftozy u obojga rodziców wiąże się z około 90% ryzykiem rozwoju aftozy u ich dzieci.

Początek schorzenia następuje najczęściej w dzieciństwie lub młodości. Zazwyczaj pierwsze afty pojawiają się przed 30 rokiem życia. Afty mogą mieć charakter bolesnych kilkumilimetrowych nadżerek lub powierzchownych owrzodzeń, zwykle do 1 cm średnicy, o żółtawym lub szarawym dnie otoczone zapalną obwódką. Zazwyczaj pojedyncze afty goją się w ciągu 7 do 10 dni. Jeśli pojedyncza zmiana na śluzówce jamy ustnej utrzymuje się dłużej, może to być szczególna postać aftozy, ale prawdopodobnie nie jest to afta.

W przypadkach wątpliwych wyklucza się inne choroby, o podobnych objawach, w tym na przykład rumień wielopostaciowy, liszaj płaski nadżerkowy, przewlekłe wrzodziejące zapalenie jamy ustnej lub pęcherzyce.

Afty i inne choroby błony śluzowej jamy ustnej leczy w naszym gabinecie między innymi: prof. dr hab. n. med. Małgorzata Olszewska.

Ddermatologia estetyczna zajmuje się utrzymaniem i poprawą atrakcyjnego wyglądu skóry u osób zdrowych. W tym zakresie najpopularniejsze jest wyrównywanie zmarszczek, poprawianie koloru i wygładzanie skóry, likwidowanie brązowych przebarwień i naczynek. Można zdecydować się na konkretny zabieg, który zapewni oczekiwany efekt lub zaplanować cały “Program Odmładzania Skóry”, który dobieramy indywidualnie w zależności typu skóry i rodzaju jej ewentualnych niedoskonałości. Odrębny program oferujemy dla mężczyzn zainteresowanych poprawą swojego wyglądu.
W każdym przypadku zabieg powinien być poprzedzony konsultacją u lekarza dermatologa, który ten zabieg będzie wykonywał. Taka konsultacja pozwoli na wyjaśnienie wszystkich wątpliwości, a jej efektem będzie między innymi rzetelna informacja, na temat skuteczności zabiegu i jego trwałości oraz ewentualnych przejściowych niekorzystnych objawów estetycznych jakie mogą być związane z zabiegiem. Poniżej omówiono kilka najczęstszych metod dermatologii estetycznej.

.

USUWANIE ZMARSZCZEK TOKSYNĄ BOTULINOWĄ

“Botox” jest powszechnie znaną nazwą firmową pierwszej stosowanej w medycynie toksyny botulinowej. Substancję te wykorzystuje się do wyrównywania zmarszczek i przy nadmiernym poceniu. Toksyna botulinowa jest stosowana do leczenia zmarszczek mimicznych w okolicy oczu, między brwiami, zmarszczek poprzecznych czoła oraz niektórych zmarszczek w dolnych partiach twarzy. Zabieg polega na podaniu podskórnym lub domięśniowym substancji czasowo uniemożliwiającej skurcz niektórych grup mięśni. Na przykład zmniejszenie kurczliwości mięśni czoła powoduje, że nie tworzą się charakterystyczne dla marszczenia czoła bruzdy. Efekt zabiegu jest odwracalny, widoczny po ok. 7-10 dniach i utrzymuje się od 4 do 8 miesięcy. Po tym okresie zabieg można powtórzyć. Metoda jest bezpieczna.
Toksyna botulinowa (“Botox”) jest wykorzystywana także do zmniejszania NADMIERNEGO POCENIA. Zabieg daje doskonały efekt czasowego zmniejszenia pocenia rąk, stóp, dołów pachowych oraz czoła i skóry owłosionej głowy. Efekt zabiegu utrzymuje się około 8-12 miesięcy.

WYPEŁNIANIE ZMARSZCZEK

Wypełnianie zmarszczek preparatami stabilizowanego kwasu hialuronowego wykorzystywane jest do leczenia zmarszczek fałdów nosowo-wargowych, drobnych zmarszczek wokół ust i oczu oraz na czole. Metoda polega na podaniu śródskórnym kwasu hialuronowego, który jest naturalnym składnikiem przestrzeni międzykomórkowej (w zależności od nasilenia i lokalizacji zmarszczki stosuje się różne głębokości podania). Efekt zabiegu jest odwracalny, utrzymuje się około 8-12 miesięcy.

PEELING LEKARSKI

Peelingi są zabiegami mający na celu usunięcie zewnętrznych warstw naskórka, w tym nim zbędnych komórek i substancji. W dermatologii znanych jest wiele różnych rodzajów peelingów. Różnią się one metodą wykonania i substancjami złuszczającymi. W każdym przypadku peeling powinien być indywidualnie dobrany do typu skóry, wieku i informacji o przebytych chorobach skóry. Inaczej stosuje się peelingi u osób, które jedynie oczekują poprawy ogólnego wyglądu i odmłodzenia skóry, inaczej u osób z przebarwieniami, nadmiernym łojotokiem lub zaskórnikami. Warto podkreślić, ze najczęściej wykonuje się peeling twarzy i dekoltu, jednak wiele osób tą metodą likwiduje niedoskonałości ramion, pleców lub nóg.
Peelingi lekarskie przeprowadzane ze wskazań estetycznych powodują:

• odświeżenie, rozjaśnienie, wygładzenie i dotlenienie skóry
• redukcję drobnych, płytkich zmarszczek
• poprawę napięcia i sprężystości skóry

Takie peelingi mogą też stanowić część większego “Programu Odmładzającego Skórę”, który oferuje nasz gabinet. Takie programy są indywidualnie dobierane dla każdego pacjenta i rozpoczynają się wizytą u prowadzącego program specjalisty dermatologa.
Peelingi lekarskie przeprowadzane ze wskazań medycznych mogą być stosowane przy:

• przebarwieniach
• nadmiernym łojotoku
• rogowaceniu mieszkowym twarzy, ramion lub ud
• w trądziku – po leczeniu i jako profilaktyka
• likwidowaniu niektórych śladów po przebytych chorobach zapalnych skóry

W większości przypadków wskazane jest wykonanie serii zabiegów, w kilkutygodniowych odstępach.
Po przeprowadzeniu zabiegu należy spodziewać jako naturalnego objawu związanego z peelingiem:

• rumienia skóry, występującego po ok. 1 godzinie po zabiegu
• widocznego gołym okiem złuszczania skóry
• obrzęku skóry

Objawy te utrzymują się od kilku godzin do 2-4 dni, w zależności od rodzaju peelingu i zastosowanej metody zabiegu. Osoby, którym zależy na maksymalnie krótkim okresie utrzymywania się tych objawów po zabiegu powinny przed zabiegiem ten problem omówić z lekarzem i odpowiednio dobrać metodę postępowania.

Laser IPL (Intense Pulse Light)

Gabinet dysponuje sprzętem IPL, który wykorzystuje się głównie do zamykania naczynek, likwidowania przebarwień i zabiegów fotoodmładzania.

Zamykanie naczynek

Dzięki odpowiednio dobranej długości fali światła można zamykać naczynka znajdujące się na różnej głębokości pod skórą. Energia IPL jest pochłaniana przez hemoglobinę znajdującą się w naczynku, a to powoduje jego zamknięcie. Zazwyczaj do pełnego zamknięcia większych naczynek potrzebne są dwa, trzy lub więcej zabiegów. Zabieg nie jest bezbolesny, ale prawie wszyscy nasi pacjenci wracają na drugi zabieg, co przekonuje nas, ze efekt leczniczy jest większy niż chwilowy dyskomfort związany z samym zabiegiem. Po zabiegu skóra często jest nieco obrzęknięta i zaczerwieniona przez kilkanaście do kilkudziesięciu godzin.
Ta metoda pozwala na skuteczne zamkniecie naczynek na twarzy, ale nie stosujemy jej do zamykania naczynek na nogach.

Przebarwienia

Skuteczność IPL w leczeniu przebarwień zależy głównie od głębokości zmian i ich przyczyny. Dlatego decyzja o zastosowaniu IPL w leczeniu przebarwień zawsze powinna być poprzedzona konsultacją dermatologa. Najbardziej powierzchowne przebarwienia (np. na rękach u osób po 40-, 50 roku życia) mogą ustąpić po pojedynczym zabiegu. Większość przebarwień na twarzy będzie wymagało większej liczby zabiegów, a w przypadku zmian najgłębszych potrzebne jest połączenie tej metody z odpowiednim peelingiem.

Fotoodmładzanie

Przy odpowiednim doborze parametrów, IPL może dawać doskonały efekt wyrównania drobnych zmarszczek na skórze i poprawy jej kolorytu. Osoby, które chcą “zatrzymać czas” i odmłodzić skórę zachęcamy do ustalenia z lekarzem prowadzącym “programu odmładzania”, który w zależności od potrzeb może obejmować również odpowiednio dobrane peelingi, botox lub wypełnianie zmarszczek. Takie programy zależą głównie od typu skóry i wieku. Są różne dla kobiet i mężczyzn.

Ekspertami, którzy w naszym gabinecie wykonują zabiegi medycyny estetycznej są m. in.  dr n. med. Olga Warszawik-Hendzel, dr n. med. Marta Sar-Pomian, lek. med. Małgorzata Maj , dr n. med. Leszek Blicharz